บันทึกไว้ก่อนจะลืมความดีงามเหล่านี้ไปเสียก่อน :0)

สวัสดีครับ

บันทึกไว้ก่อนจะลืมความดีงามเหล่านี้ไปเสียก่อน :0)

เขียนเก็บไว้ กันลืม ต่อไปจะได้เป็นคนถ่อมตน และ รู้จักเห็นอกเห็นใจผู้คนมากกว่าเดิมครับ 

:0)

ขอขอบคุณ

อันดับแรก ขอบคุณคุณแม่ และ คุณพ่อ สำหรับคำว่า "จงอยู่กับปัจจุบัน" ทำให้ 5 เดือนกับ

อาการเจ็บหลัง 

และต้องใช้ไม้เท้า มีกำลังใจเพิ่มอย่างมากมาย

และ

1.ขอขอบคุณคนน่ารักคนหนึ่งที่เราได้ทักทายกัน ทุกวัน เป็นกำลังใจให้ผมเป็น

อย่างมากๆๆๆ -->นครหลวง :0)

2.ขอขอบคุณ มิตร คนหนึ่ง ที่เช้าวันนี้ได้ให้กำลังใจผม นั่งคุยกับผม นานเลย

ขอบคุณมากครับ :0) และ

3.มิตรคนหนึ่ง ที่ช่วยดูแลเรื่อง อุปกรณ์การทำงานให้ผม ตอน 2 เดือนแรก กับงานใหญ่ 1 

งาน มิตรคนนี้ เขาจัดแจงให้ผมหมด ขอบคุณๆ

4.มิตรอีกคน ผมคิดว่าเขียนไว้กันลืม 3-4 สัปดาห์ก่อน พอดียังใช้ไม้เท้า เดินผ่านเส้นทาง

กลับบ้านจากที่ทำงาน ท่ามกลางฝนโปรยปรายยามค่ำ เขารอผมซื้อข้าวของจนเสร็จ แล้วยัง

ช่วยเดินถือของ และกางร่มให้ผมไปตลอดทาง ส่งผมจนถึงลิฟต์ สุดยอด ขอบคุณครับ :0) 

5.มิตรทุกท่าน ที่ช่วยกระผม ซึ่งอาจจะหลงลืมไปแล้ว หรือไม่ได้สังเกตุ ขอบคุณมากครับ

6.ขอบคุณทุกสรรพสิ่ง :0)

ทำให้นึกถึงหนังอินเดียเรื่องหนึ่ง เริ่มมาเขาก็ร้องเพลงและเต้นกันเลย เนื้อหาคือ เพื่อนบอก

ว่า ปาฏิหาริย์ ไม่มีจริงหรอก เขาก็บอกเป็นเพลงว่า อย่าไปนึกสิว่ามันต้องเลิศ

เลอ...ปาฏิหาริย์มีอยู่ทุกที่ แล้วเขาก็ร้องว่า

...เคยไหมที่ในชีวิต ขณะที่รถเสียอยู่กลางทาง อยู่ๆ ก็มีคนมาช่วยดูแล ตั้งแต่ต้นจนจบ แล้ว

ลาจากไปด้วยรอยยิ้ม

...เคยไหม ที่ยามฝนตก คุณติดอยู่ที่ป้ายรถ แล้วมีคนให้คุณยืมร่ม ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันและไม่หวังว่าจะ

ได้ร่มของเขาคืน

...เคยไหมในวันที่เราทุกข์ ก็มีใครคนหนึ่ง คอยดูแลทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทน

เลยแล้วเพลงก็สรุปว่า อย่ามองว่าปาฏิหาริย์ต้องเลอเลิศ แท้จริงแล้วปาฏิหาริย์ มีอยู่ทุกที่ 

เพียงเราได้ใส่ใจ

หรือยัง และอย่าได้มองข้ามไปเฉยๆวันนี้กระผมได้เจอ ปาฏิหาริย์ มาตลอด 5 เดือนและขอ

ยืนยันว่า ปาฏิหาริย์ นั้นมีจริงครับ :0)

คุณบอลล์ :0)